Bağlanma Stilleri: İlişkilerimizi Şekillendiren Sessiz Güç

Bağlanma, bireyin çocuklukta bakım verenle kurduğu ilk ilişkilerle şekillenen ve yaşam boyu süren bir ilişkisel kalıptır. John Bowlby’nin (1969) bağlanma kuramına göre, erken yaşta kurulan bağlanma örüntüleri, bireyin güven, yakınlık, bağımsızlık ve duygusal düzenleme becerilerini belirler.

Ainsworth’un çalışmaları, dört temel bağlanma stilini ortaya koymuştur:

• Güvenli bağlanma: Duygusal yakınlığa açık, dengeli ilişkiler kurar.
• Kaçıngan bağlanma: Yakınlıktan kaçınır, duygularını bastırır.
• Kaygılı bağlanma: Terk edilme korkusuyla ilişkilere aşırı tutunur.
• Çelişkili/Düzensiz bağlanma: Hem yakınlık ister hem de güvensizlik yaşar, çocuklukta travmatik bağlanma öykülerine dayanabilir.

Bağlanma stilimiz, yalnızca romantik ilişkileri değil; arkadaşlıklarımızı, çocuklarımızla ilişkilerimizi ve kendimizle olan bağımızı da etkiler. İyi haber şu ki, bağlanma stilleri değişebilir. Terapi süreciyle birey, geçmiş deneyimlerini fark eder, güvensiz bağlanma kalıplarını dönüştürebilir ve daha sağlıklı ilişkiler kurabilir.

Kaynaklar: Bowlby, J. (1969). Attachment and Loss: Vol. 1. Attachment. Basic Books. Ainsworth, M. D. S. (1978). Patterns of attachment: A psychological study of the strange situation. Hillsdale, NJ: Erlbaum.